വായനയ്ക്കെടുക്കാത്ത വാക്കുകള്‍

ഒറ്റമുറിയില്‍ ഇരുട്ടിന്‍റെ

പ്രാണന്‍ പകുത്തിടിവെട്ടി-

പ്പെരുമഴ പെയ്ത രാത്രിയില്‍

നീ കുറിച്ചിട്ടു പോയതാണാ-

പഴം ചുമരിലെ  തൂങ്ങുന്ന  

പൊട്ടിയ കണ്ണാടിയില്‍ ......

‘ഒട്ടിപ്പിടിയ്ക്കാതെ വിട്ടുകൊടുക്കാന്‍

പഠിയ്ക്കുന്നതാണെന്‍റെ  സ്നേഹം ‘

മറവിയുടെ തീര്‍ഥാടനങ്ങളില്‍

മായാത്ത അടയാളങ്ങള്‍പോല്‍

മാര്‍ബിള്‍ പതിച്ച ചുമരിലെ

മുഖം ചിരിക്കാത്ത കണ്ണാടിയില്‍

ഹൃദയം കൊത്തിവലിച്ചു

തെളിയുമാ വാക്കുകളിപ്പോഴും

സ്വാര്‍ത്ഥമോഹം പുതച്ച

ആത്മദാഹം സ്നേഹ -

മെന്നുഞാന്‍  കലഹിയ്ക്കവെ ,

സ്നേഹത്തിന്നര്‍ത്ഥം വെറുതെ

തിരയാതിരിക്കെന്നു ചൊല്ലി

ചിരിച്ചു നീ മറഞ്ഞ രാത്രിയും

ഏഴു കടലും കരയും

വലംവെച്ചു ക്ഷീണിച്ചു

എരകപ്പുല്ലു തറച്ചൊരെന്‍

പാദങ്ങള്‍, പതിന്നാലു

ലോകങ്ങളും ചുറ്റി, നിന്നെ -

തിരഞ്ഞു ,പുകയുന്നു കണ്ണുകള്‍

കണ്ടതില്ലെവിടെയും വിട്ടു-

കൊടുക്കാന്‍ പഠിച്ച സ്നേഹത്തെ

നീതിത്തുലാസ്സിന്‍റെ തട്ടിലെ

വിധിപറയാനാവാത്ത

അന്യായക്കെട്ടു പോല്‍

മടക്കി വെയ്ക്കട്ടെ ഞാന്‍

നിന്‍റെ വാക്കുകള്‍ ,പുതുലോകം

വായനയ്ക്കെടുക്കാത്ത വാക്കുകള്‍