ഓര്മ്മയുടെ ചില്ലുജാലകത്തിലെന്നും
നക്ഷത്രങ്ങളുടെ നിലാച്ചിരികളുണ്ടായിരുന്നു
വസന്തരാവിന്റെ വാനിലിന്നുമെത്ര നക്ഷത്രങ്ങള്
പക്ഷെ അവയെല്ലാം ചിരികെട്ടു വിളറിയിരിക്കുന്നു
നിശ്ശ്ബ്ദമാക്കപ്പെടുന്ന പെണ്കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ
നിലവിളികള് ആകാശത്തിനും അപ്പുറമെത്തിയോ
പട്ടിണികൊണ്ടു പടിയിറങ്ങിയവന്റെ
കൊലച്ചിരികണ്ടു ഭയന്നുവിളറിയോ
വെടിയൊച്ചനിലയ്ക്കാത്ത രാവുകളുടെ
പുകമണമേറ്റുകറുത്ത മേഘങ്ങളും
നുരയുന്നലഹരിയില് പിടഞ്ഞുവീഴുന്നുടലുകളും
നക്ഷത്രങ്ങള് ഇപ്പോള് ചിരിക്കാറേയില്ല...