മരണമേ നീയെങ്കിലും ഇത്തിരി
കരുണ ഇവളോടു കാണിക്കുക
ചോരവാര്ന്നു പിളര്ന്ന നെഞ്ചിലെ
പ്രാണന്റെ കണികയും ഊറ്റിയെടുക്കുക
മതിമതിയിനി ആവതില്ലമിടിക്കുവാന-
വസാനശ്വാസത്തിനായ് പിടയുമാജീവനു
കാത്തു കാത്തിരുന്നമ്മതന് കണ്ണില്
കാലം അരിച്ചെടുത്ത ഓര്മ്മകള്
വെള്ളിക്കൊലുസ് കിലുക്കിയ ബാല്യവും
കണ്മഷി ഊറിച്ചിരിച്ച കൌമാരവും
പട്ടുപോല് മൃദുലമാ പൂവുടല്
എത്രക്രൂരമായ് കൊത്തിരസിച്ചവര്
വാതില് തുറന്നെത്തിയ നിലവിളിയെന്
കാതില് ചോര കോരിയൊഴിക്കവേ
നിന്ഗര്ഭപാത്രം തുളച്ചിറക്കിയ ദന്ടെന്റെ
മിഴികള് രണ്ടും തുരന്നിറങ്ങുന്നിതാ
മരണ വണ്ടിയിലിരിക്കയാണ് ഞാന്
ഹൃദയം നിലച്ചുപോകുന്ന മാത്രകള്
കേക്കുന്നുണ്ടകലെയായ് ഓടിയെത്തുന്ന
ഇനിയുംമരിക്കാത്ത നന്മതന് കാഹളം
എറിഞ്ഞുവീഴ്ത്തണം പേപിടിച്ചനായ്ക്കളെ
ഏതു കാട്ടില് പോയൊളിചിരുന്നാലും
ഇഴഞ്ഞു തീര്ക്കാന് വിടുക വരിയുടച്ച
നരകജന്മങ്ങള് തന് ആയുസ്സൊടുങ്ങുംവരെ
ഉണരട്ടെ മനസാക്ഷികള്,പഠിപ്പിക്ക മക്കളെ
കാമാര്ത്തിയില്ലാതെ കാണുവാനുടലുകള്
ഓര്ക്കേണ്ട മകളായ് ,കൂടെപിറന്നവളായ്
മറക്കാതിരിക്കണം സഹജീവിയെന്നെങ്കിലും
----------------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------
(കാമവെറിയില് നിസ്സഹായരായ് പിടഞ്ഞുവീണ
എല്ലാ കുഞ്ഞുങ്ങളുടെയും ഓര്മ്മയ്ക്ക് മുന്നില്
ഈ ലോകത്ത് ജീവിക്കേണ്ടി വന്നതത്തിന്റെ ആത്മനിന്ദയോടെ ....)